Zondag bij Goeie Hoop

De zondagen zijn voor ons als vrijwilligers niet bepaald rustdagen. De werkers zijn op deze dagen gedeeltelijk vrij, dus tot een uur of 2 ligt de verantwoording bij ons.
Inmiddels draaien wij hier onze hand niet meer voor om en weten we van aanpakken.
Vorige week zondag dag onze dag er als volgt uit.

’s Morgens om half negen waren we present. Een van de andere vrijwilligers had de kinderen hun pap al gegeven en gezorgd dat ze aangekleed waren.
Het zonnetje scheen, dus dan ga je niet binnen zitten met 22 kinderen. Om 9.00 uur vertrekken er 13 kinderen naar de kerk. Wij bleven achter met de overige 9 kinderen.
Een van ons deed de kleinste (inmiddels 4 weken) in bad, terwijl de ander als oppas fungeerde voor de overige kinderen. Daarna draaiden we de rollen om en werd de andere kleine meid (een week of 9) in bad gedaan. De nodige flessen melk werden gegeven. Daar zaten we dan. Op een stoeprandje, baby in onze armen en ondertussen zorgen dat we alle kinderen in ons vizier hadden. ‘B. leave him, he want to play by himself’, ‘S. look out for the people on the swing’, ‘J. don’t smack her’, ‘T. stay outside’, ‘B. don’t forget to wash your hands when you go to toilet’, ‘M. don’t play with that water’… En de jonge dames maar rustig drinken.
Rond een uurtje of 10 is het tijd om de andere kinderen drinken te geven. Dit betekent; bekers klaarzetten, flesjes van de peuter vullen, zorgen dat iedereen zijn handen wast en een stoeltje pakt. Daarna kijken wie er netjes zit en het drinken kan ontvangen. Ze boften vanmorgen, want ze kregen na hun drinken een zakje chips. Wat ze hier in de chips stoppen weten we niet, maar we hadden 7 rode monden en 14 rode handen voor ons zitten. Geweldig om te zien.
Na het drinken is het tijd voor: nappiechange!! De drie peuters krijgen het voor elkaar om een volle luier te produceren, niet normaal. Kaka van voor tot achter. S. is altijd erg blij als hij z’n luier niet vol heeft zitten en roept vol enthousiasme: NO kaka!! M. daarentegen produceert voor twee!
Rond 11 uur speelt iedereen weer. Nu was het wel tijd om eens wat leuke foto’s te maken. Het resultaat zien jullie bij de foto’s van dit verslag.
Tegen een uur of 12 laten de dames weten dat zij ook weer toe zijn aan voedsel. De flesjes worden weer klaargemaakt en we zorgen dat zij daarna tevreden in hun bedje liggen.
Rond deze tijd komen ook de kinderen weer terug van de kerk. Zij krijgen drinken en een koekje. Dit is het moment dat wij ons kunnen terugtrekken in de keuken. In alle rust bereiden wij een zondagse maaltijd. Vandaag stond de Brown onion soup en salade op het menu.
Nu zijn wij allebei niet zo heel erg geordend en opgeruimd, dus in no-time was het een vrolijke keuken!! :D
Vandaag was het extra druk in de tuin. Zowel de moeder van S en J, als de moeder van T, P, B en T kwam op bezoek. Zij kwamen niet alleen. We hadden 8 mensen op bezoek. Wat waren de kinderen blij dat hun familie er was. En wat is het mooi van Goeie Hoop dat zij de ouders en familie de gelegenheid geven om op bezoek te komen en zo van hun kinderen te genieten.
Wij bedachten ons geen moment en vroegen of ze mee wilden eten.
Er werd extra soep en salade gemaakt. Het spreekwoord ‘dat is genoeg voor een heel weeshuis’ was van toepassing. Enorme pannen vol, waar 40 mensen van aten!
Het geeft een tevreden glimlach op ons gezicht als we naar buiten kijken en iedereen zien smikkelen van onze maaltijd.

Om 14.00 uur worden de werkers opgehaald en na een flinke schoonmaakbeurt van de keuken zit onze taak erop. We zijn vrij voor de rest van de dag.
In de kerk waar de kinderen van Goeie Hoop heen gaan zijn twee diensten. Normaal gesproken ga je naar de tweede dienst als je ‘s morgens thuis bent gebleven.
Wij wilden deze zondag een keer wat anders. We besloten naar Hillsong Church in Kaapstad te gaan. We hadden vernomen dat dit zeker de moeite waard was.
Na niet al te lang zoeken hadden we de kerk gevonden. Het was verre van een kerkgebouw. Het leek meer op een theatergebouw. Het zag er aan de buitenkant al gaaf uit
Omdat we onze ervaringen met de auto kenden niet zijn vergeten vertrokken we op tijd. Maar ook hier blijkt dat men al doende leert, we waren nu zelfs veel te vroeg.
Nu was dit niet zo erg, want de omgeving was ontzettend mooi. Een stukje luxe Afrika.
Onderweg kwamen we twee dames tegen die uit volle borst een liedje van Chris Tomlin zongen. We konden het niet laten bij het passeren in te vallen.
‘And if our God is for us, then who could ever stop us. And if our God is with us, then what could stand against. Our God is greater!’

De dienst was gaaf. Zoveel verschillende mensen bij elkaar die 1 God dienen. We voelden de saamhorigheid. We vierden een feestje tot eer van Hem! De dienst stond in het teken van worship, dus we hebben lekker gezongen. We kenden de nummers niet, maar het is heel handig dat het qua zingen een evangelisch tintje heeft. De refreintjes werden zo vaak herhaald dat je aan het eind van een liedje uit volle borst mee kon zingen.

’s Avonds zaten we moe, maar voldaan op de bank terug te kijken op weer een fantastische dag!

Zomaar even een greep uit het leven van Lies en Lies vandaag de dag!

Liefs van ons!