Auntie, after Christmas you´re leaving ne…

Het is ongelooflijk, maar we komen zo langzamerhand in de afsluitende fase. Dit wordt ook regelmatig verteld. `Auntie, after Christmas, you leave ne´`Auntie, can I come to Holland?’ ‘Auntie, are you crying, when you are leaving?’ , klinkt het dan door de gang…

De afgelopen weken hebben we weer lekker gewerkt. Het blijft bijzonder hoe we dingen meemaken. Een van de oudere meiden was niet meer op het schoolplein, toen ze opgehaald werd. Na een uitgebreide zoektocht in de krottenwijk om de school en in een andere wijk, zat er voor ons niets anders op dan de situatie in de handen van de politie te leggen. Uit een gesprek met een tante van dit meisje kwam naar boven dat ze overal wegliep. Wel handig als wij dit als Home Care Center ook weten. De avond viel, we maakten ons zorgen, maar konden niets.
Om 18.30 uur kwam er ineens een auto aanrijden. Uit deze auto stapte het meisje met een social worker en daarachter haar moeder. Ze werd weer bij ons ‘gedropt’.
Wat je dan in je armen hebt is een meisje, compleet overstuur. Een meisje wat teruggelopen was naar haar moeder, maar haar moeder wil haar niet, omdat ze niet luistert. Een meisje ten einde raad. Maar ook een meisje die een verkeerde beslissing heeft genomen, door weg te lopen.
Mijn hart brak.
En ja wat doe je dan. Dit meisje moet weten dat wij van haar houden, maar dit meisje moet ook niet het verkeerde voorbeeld zijn voor de andere kinderen. Eerst maar onder de douche en een bord eten. Daarna even een gesprek gevoerd over het gebeurde.
Ze mocht de rest van de week niet naar school en niet met de andere kinderen spelen. Even apart gezet. Toen ze vrijdag terug mocht komen bij de kinderen werd ze warm ontvangen door de kids.

Een van de uitjes deze weken was op een woensdag. Samen met Japke Born gingen we paardrijden. Japke, dochter van Erwin en Ida, rijdt veel paard. Zij leidt vaker toeristen rond te paard. Ideaal zo’n netwerk hier in Afrika. Daar gingen we dan. Te paard door de wijnvelden heen… Dit was echt heel erg leuk… We hebben heerlijk kunnen genieten van de omgeving, van de zon en van de gezelligheid.

Het is een gek idee om hier te zitten en te bedenken hoe anders het er nu aan toe gaat in Nederland.
Zo lezen we in deze periode op facebook dat er sneeuw valt in Nederland. We lezen over de kou. We zien foto’s van Sinterklaas.
Wij hebben wel pietjes genoeg, maar die man met die witte baard en die rode jas hebben we gemist.
Verder moeten wij heel zorgvuldig zijn met insmeren, want de zon schijnt onwijs fel. Vergeet je een plekje, heeft dit code rood als gevolg :D

Naast de hitte, is de wind ook een onderdeel van de zomer in Zuid-Afrika. En van die (warme) wind hadden we vorig weekend aardig last. 24 uur herrie om je hoofd, want op sommige momenten waren het windstoten van 120 km/u. Nu kun je begrijpen dat niet alles heel blijft. De elektriciteitspalen waren omgewaaid, dus we zaten zonder stroom. De zonneschermen wapperden nog aan één haak. De deuren, ramen en muren klapperden en kraakten.
Tot slot zijn onze varkens zijn dakloos. Hun huisje heeft storm niet overleefd.
Inmiddels is de wind weer gaan liggen, kan alles gerepareerd worden, voor de volgende storm komt.

Afgelopen zondag zijn we met de oudste kinderen naar Hillsong Church geweest. Ze kijken erg uit naar deze diensten. Toen we in de dienst zaten, zagen we dat het thema ‘dating, relationship and seks’ was. Dit kon nog wat worden met de pubers naast ons.
In een soort van talkshow met twee echtparen werd het onderwerp ter sprake gebracht.
Bij de opmerking: ‘Girls, you must remember, when you ever meet a boy who only wants your boobs, legs and thights. Send him straight to the KFC’, keken de glimmende ogen van F. achterom. Geweldig!
Het was erg goed om dit onderwerp eens met de kinderen gehoord te hebben. Zo konden we er daarna nog even over doorpraten.

De KFC brengt ons op een volgend onderwerp: 'the chickenpox'
Afgelopen week was een van de kinderen niet fit. Na een onderzoekje bleek dat dit jongetje de waterpokken heeft. Dat is natuurlijk voor een kinderhuis best even slikken.
Met zijn hele donkere koppie vol met witte zalf loopt hij er nu een beetje eenzaam bij. De kinderen blijven een beetje uit de buurt. Niet alleen de kinderen, ook ik (Elise) sla de drukkies van dit jongetje even over. Het zou toch heel vervelend zijn als de waterpokken in deze laatste weken van Afrika tevoorschijn kwamen. De rest van de vrijwilligers heeft ze als kind wel gehad. We zijn benieuwd of er meer kinderen last gaan krijgen.

Wij hebben afgelopen woensdag een aantal dingen voor onze vakantie geregeld. We gaan van 17-24 december een weekje toeren in een VW Golf Citi. Drie van de vier hotels zijn nu geboekt. Lekker nog even een weekje weg voor we hier de boel gaan afronden en weer naar huis vliegen.

Na onze vakantie vieren we Kerst bij Goeie Hoop. Geen ‘white Christmas’, maar een ‘Somerkersfees’.

Daarna is het nog even afronden en naar huis… 25 days left…

Liefs Lies en Lies…