Terug van weggeweest

Nou ja bijna dan…
De reden dat er verlaat geschreven is, is omdat we hoog bezoek vanuit Nederland kregen.
10 oktober landde de familie Diepgrond ’s avonds om 22.00 op het vliegveld in Kaapstad.
Een kleine maand later reden we weer naar het vliegveld om de familie Vogel op te halen.

De beide families hebben de eerste paar dagen bij ons in Goeie Hoop geslapen. Het was van twee kanten goed. De families konden zien hoe het werken in Goeie Hoop een plaats heeft gekregen in ons leven. Ze konden ervaren hoeveel je van deze kinderen houdt, als je er dag in dag uit mee werkt. Ze kregen een gezicht bij alle verhalen die we hadden verteld en geschreven.
De mannen werden aan het werk gezet. Banden plakken, haken en koffers repareren, voetballen, stoeien, noem maar op.
De moeders en oma vermaakten zich prima met de flesjes, de luiers en het in bad doen van onze kleine meiden.
Ook voor de kinderen was het goed om te zien hoe een familie ook kon zijn. Hoe is het als ouders en kinderen met elkaar dingen ondernemen.
We hebben allebei apart een week vakantie gehad. In deze week hebben we de Garden Route (langs de zuidkust) gereden. (Knysna, Port Elizabeth, Addo, Oudtshoorn)
Het was een onwijs mooie en afwisselende route. Mooie stukken strand, gave omgeving, leuke dorpjes en natuurlijk mocht een safari niet ontbreken. Echt genieten!
Elise is nu nog onderweg. Zij komt maandag weer terug…

Een van de uitjes die we deden was het walvissen spotten bij Hermanus. Elke keer dat we hier waren gaven de walvissen een onwijs gave show weg. Een aantal van deze foto’s staan onder het verslag.

Zaterdag 3 november was de grote dag van Lydia Meijer en Jonathan Coetzee. Niet alleen voor hen,m aar ook voor de kinderen die al dagen aftelden. Vandaag gingen we toch echt naar de bruiloft. Vandaag mochten ze de mooie kleding aan. Vandaag was het voor ons druk.
Lies en Lies stonden op het rooster voor deze dag. Om half 6 ging onze wekker. Daar gingen we dan… Aan de slag om 16 kinderen in de goede kleding te hijsen, ze lekker te laten ruiken, de haren mooi te maken en noem maar op… Het was druk, maar we hebben ook gelachen.
Zo zaten we met elkaar op unit 2 toen een van de meiden in eens zei:” Auntie, I don’t like Muslims…” Mammie Stella keek hier van op en greep onmiddellijk in. Ze legde uit dat het niet uitmaakte wat mensen geloofden en dat iedereen een schepsel van God was. We moeten dus iedereen liefhebben. Nu was het de beurt van de dame in kwestie om een beetje vreemd op te kijken.
“But mammie Stella, I mean that stuff”, zei ze, wijzend naar een bakje yoghurt met muesli.
Het is ook lastig… Wij hebben hard gelachen op de vroege morgen.
Rond half 8 hadden we iedereen in de kleren en konden we onszelf aankleden en optutten. We hebben alle tijd verspild met een krultang, want na een uur was er niets meer van deze krullen te zien.
Het was een mooie dag… We hebben een mooie kerkdienst gehad. Samen met de kinderen hadden we een dans bedacht op het lied ‘Our God is greater’. Deze hebben we gedanst voor het bruidspaar. J. klapte alleen helemaal dicht. Hij heeft het hele nummer met zijn hoofd naar beneden hangend stil gestaan in het midden van de dansgroep :D
Na de dienst hadden we een picknick met alle kinderen. Erg gezellig..
Op de terugweg was het even passen en meten om iedereen weer in de auto’s te krijgen. Maar dan kom je er achter hoeveel kinderen er in een auto kunnen!

In de vergadering met het team werd er gewaarschuwd voor het slangenseizoen. Onze ogen werden toch wel een beetje groter toen dit werd genoemd. Nee we hebben het niet over de tuinslang, maar we hebben het over de pofadder, de cobra en de schaapsteker. De meeste slangen kruipen wel weg van je als je eraan komt. Alleen de pofadder is wat eigenwijzer. Deze blijft gewoon liggen. Dus als je op blote voeten loopt moet je oppassen. De eerste schaapsteker is al gesignaleerd.

Niet meer op blote voeten lopen is geen optie. We hebben hier allemaal last van chronisch zwarte voeten. Het ziet er niet uit, maar ja het loopt zo lekker.
In huis loopt iedereen bijna op blote voeten, ook in de tuin. Maar het komt regelmatig voor dat we op blote voeten in de auto stappen om de kinderen op te halen.
Ook de kinderen gaan op blote voeten naar school. Dat is ook veel makkelijker, want dan kun je in elk geval je schoenen niet kwijtraken.

Wat het mooie is van Goeie Hoop is dat ze open staan voor het bezoek van ouders aan de kinderen. Dit zorgt ervoor dat de kinderen de band met de ouders niet kwijtraken en de mogelijkheid er van de kant van de ouders is om te laten zien dat ze om hun kind geven.
Wat ouders ook gedaan hebben, ze krijgen altijd een tweede kans van de kinderen. De kinderen houden van hun ouders. Niet elk bezoek is makkelijk. Het afscheid is elke keer weer confronterend. Het ene kind is erg overstuur, het andere zwaait vrolijk na en weer een ander kind moet het daarna op een agressieve manier afreageren.
het valt soms niet mee voor ons om hier een weg in te vinden. Het idee dat er iemand was die vreselijk dingen met zijn kind heeft gedaan. Het idee dat er ouders tussen zitten die de beloftes die ze hun kind doen niet nakomen. Het verdriet dat wij bij de kinderen zien. Wij geven een knuffel extra…
Ook gaan we af en toe mee met het bezoek aan ouders. Het is indrukwekkend om te zien hoe sommige van deze ouders leven. De meesten leven in krotjes… we hopen natuurlijk dat deze mensen hun leven op de rit krijgen, zodat de kinderen weer in hun vertrouwde gezinnen kunnen wonen. Hier is bij veel gezinnen wel heel wat voor nodig.

Tot die tijd kunnen de kinderen zich veilig voelen bij Goeie Hoop. Zij hebben de deuren geopend voor de kinderen die dat nodig hebben.

Kom aan boord!
Ook voor jou is er een plekje waar je hoort.
Laat de hoop niet langer varen, kom aan boord.
Sta niet doelloos aan de kant,
want er is een hart vol liefde,
pak die uitgestoken hand!

Liefs Lies en Lies