Shoe man, over de helft...

In dit verslag kunnen we u en jou vermelden dat we inmiddels over de helft van de 6 maanden zijn.
In de eerste helft;
- hebben we zo’n 500 luiers verschoond;
- hebben we ongeveer 100 borden pap gemaakt;
- hebben we zo’n 200 kilo aardappels geschild;
- zijn we zo’n 100 keer op een neer gereden naar de scholen;
- hebben we zo’n 200 keer ‘Ik ga slapen, ik ben moe’ gezongen;
- zijn we zo’n 15 keer naar beneden gerend om het alarm af te zetten;
- hebben we zo’n 30 keer zonder stroom gezeten;
- hebben we wel 1000 knuffels van de kinderen ontvangen;
- zijn we toch al zo’n 10 keer uit eten geweest bij pizzeria ‘Al Forno’;
- is er nog veeeeeel meer gebeurd.

Toen we hier kwamen hadden de kinderen vakantie. De scholen werken hier met 4 semesters van drie maanden. Deze worden afgesloten met een toets en een vakantieweek.
Semester 3 was afgelopen week afgerond. De kinderen waren een week thuis.
Voor ons erg leuk om dan een keer met de kinderen uit te gaan. We besloten naar het strand te gaan op 1 van de mooie dagen.
Tijdens de lunch vertelden we de kinderen dat ze hun zwemkleding aan mochten gaan trekken. Ineens zaten er 12 stralende koppies voor ons!
Het voelde als een combinatie van een schoolreisje en een gezinsuitje.
Alle spullen om een paar uur op het strand door te komen werden klaar gelegd en de groepen werden ingedeeld. We moesten namelijk twee keer rijden.
Voor we in de auto stapten bedachten we dat het wel slim was om even heel duidelijk wat regels te stellen.
1. Willen we een leuke middag? Wees lief voor elkaar! Niet slaan, schoppen, schelden, enz..
2. Willen we in het water? Zorg dat er altijd een auntie met je mee gaat! O wee als dat niet zo is.
3. Willen we allemaal weer veilig terugkomen? Zorg dat je niet verder weg gaat dan dat wij je kunnen zien!
Zo en dat was dat… Everything clear? Yes!!

Daar gingen we dan. Op het strand aangekomen begon de insmeersessie. Ja, ook al zijn de huidjes al hartstikke zwart, toch smeren met die handel… Wat voelden wij ons wit trouwens.
Wat hebben de kinderen zich vermaakt. Met z’n allen in het water, springen over de golven, daarna rollebollen door het zand, rennen, lachen, foto’s maken, GE-WEL-DIG!
Als afsluiting namen we ze mee naar de snackbar voor een lekker softijsje! Wat een mooi gezicht… al die tevreden koppies met een witte toet en haren recht overeind. Sommige kinderen deden me denken aan ‘De Stampertjes’!

Thuis begon natuurlijk de grootste klus. Zand uit kroeshaar wassen valt niet mee namelijk. Vandaag mochten ze allemaal onder de douche! Heerlijk en (zo goed als) schoon…

Een ander uitjes deze week was shoppen. Over een paar weken is de bruiloft van Lydia en Jonathan, dus de kinderen willen ook wel een keer wat nieuws!
We gingen samen met 4 meiden (leeftijd 6 – 6 – 8 – 8 jaar) naar de Somerset Mall. Die meiden keken bij elke etalage hun ogen uit..
Moet je je ook even voorstellen. Vier meiden die naast Goeie Hoop meestal alleen de school en de kerk zien. Meiden die elke dag zo goed als hetzelfde dragen, prima kleding, maar altijd dat van een ander. Die meiden lopen nu een winkel binnen en ze mogen een aantal nieuwe jurken passen. Ze hebben ervan genoten. En wij ook.
Uiteindelijk hadden we voor alle meiden een jurkje gevonden. Ook de kleding van de jongens zagen we hangen. Tadaaa, ik anderhalf uur voor 12 kinderen kleding.
Thuisgekomen vertelde we de oudste drie meiden dat zij aan de beurt waren. Met z’n zessen reden we naar ChinaTown voor de jurken. Dit was toch een ander genre ... Er werd van alles gepast, maar met deze figuren (letterlijk en figuurlijk) viel het niet mee. Of het paste niet, of het viel niet in de smaak, of er waren geen drie stuks…. Toen we alle winkels gehad hadden en weer terugkwamen bij winkel 1 zagen we 3 mooie jurken hangen. Wat een diva’s!

’s Avonds hebben we een modeshow gelopen, oh wat waren de kinderen blij met hun nieuwe jurk. Een van de meiden vroeg: “Auntie, do you bring our dresses back to the shop after the wedding, or can we keep it for the Sundays?”

Nu is het aftellen voor de bruiloft…

Wij telden zelf de afgelopen weken af tot aan 6 oktober. De avond van de Passion Tour met onder andere Chris Tomlin en Matt Redman. Deze zaterdag brak aan.
Lekker op tijd vertrokken we van huis richting Kaapstad. Het concert werd gegeven in het stadion van het WK.
Wij waren rond half 5 binnen en het concert zou om half 8. We konden inzingen met het Afrikaanse volkslied. Dit verliep nog niet vlekkeloos.
Daar zaten we dan, onder het genot van een hotdog, naar een rugbymatch te kijken. Wat een sport… 

Nu denken wij best goed na, maar over het volgende hadden we niet nagedacht. Het stadion was open. Geen dak. Dat betekent dus dat het wel een kan afkoelen als de zon eenmaal weg is. En dat hebben we gevoeld. Tegen half 8 hadden we enorm koude voeten en waren we blij dat we konden gaan zingen en bewegen! Ook wordt de regen niet tegengehouden, dus aan het eind van de preek van Louis Giglio waren we drijfnat… Maar goed…

Wat een gaaf concert, in de open lucht, met zoveel verschillende mee…
We’ll be that city on the hill, burning brightly.
We’ll be that light in the world, shining your glory…

Wat hebben wij genoten van deze avond…

Liefs
Lies en Lies