Na 14 dagen....

Wie het beeld heeft dat de winter in Zuid-Afrika warmer is dan de Nederlandse zomer, mag dat beeld bijstellen.
Wie dacht dat wij onze koffers alleen vol konden gooien met zomerspul heeft het ook goed mis.
De eerste aankopen hier waren; dikke vesten, warme sokken en sloffen! Wat kan het hier koud zijn. Zo 13 graden in huis!
Nu wil het ook nog zo zijn dat we in ons huis geen centrale verwarming hebben, We hebben alleen een klein gaskacheltje wat we ’s avonds aan kunnen doen.
De eerste week met regen en storm liepen we met dikke lagen kleding aan door het huis…
Gelukkig is heeft de zon zich hier ook een aantal keer laten zien en dan is de temperatuur meteen goed.

We hebben gemerkt dat het weekend erg druk is voor ons als vrijwilligers. Koken, kerkgang en de hele verzorging komt een beetje op ons neer, omdat de vaste werkers deze dagen vrij zijn. Het is erg leuk om te merken dat de dagelijkse routine ook voor ons steeds meer eigen wordt. Het scheelt een heleboel zoeken en vragen.
Ook de kinderen raken meer en meer aan ons gewend. Het is erg leuk om te merken hoeveel liefde je de kinderen hier kan geven. Aan de andere kant moet je ook duidelijk en consequent zijn, want het zijn kinderen net als overal op de wereld!!

Naast het werken hebben we ook af en toe de tijd om even van het terrein af te gaan.
Zo besloten we op een regenachtige dag richting Somerset Mall te rijden. We hadden nog wel even wat dingetjes om te halen, dus Lies en Lies op pad! Dit ging niet helemaal vlekkeloos.
Aangekomen bij de mall hebben we de auto geparkeerd en zijn we lekker gaan rondstruinen.
Na al het brood thuis, konden we het niet laten lekker te gaan lunchen bij The Subway. Elise wilde dit toch wel vergelijken met Holland.
Na 3 uur, ja groot winkelcentrum, kwamen we terug bij de auto om richting huis te rijden.
De auto dacht hier helaas anders over… Hij gaf geen kick.
En nu… daar sta je dan. Twee Hollandse meiden, op een parkeerplaats in Somerset, met een vreemde kar en geen verstand van techniek!
Wat waren wij blij met al die mannetjes die op de parkeerplaats liepen. De een de riep naar de ander, dat hij kabels moest halen. En daar kwamen ze. Met behulp van een vrouw die naast ons geparkeerd stond, kregen ze de auto weer aan de gang.
Les geleerd: LAAT NOOIT JE LICHTEN AAN STAAN!

Naast het reilen en zeilen bij Goeie Hoop is taal ook een puntje waar je aan moet wennen. Er wordt vooral in het Engels gecommuniceerd door de kinderen en de werkers. Dit is handig, maar toch moet Elise ook nog even nadenken bij de vraag: “Auntie, can I paf?” Pas toen het desbetreffende kind haar billen buiten de deur hield en er een onaangename geur zich door de ruimte verspreidde, werd duidelijk wat paffen was! 
Op de scholen wordt er lesgegeven in het Zuid-Afrikaans. Ook het huiswerk is in die taal geschreven. Bij het maken van een aantal rekenopgaven (afronden) kwam de volgende vraag aan de orde: “Is die syfer meer of minder as 5? Ai, dat is toch wel lastig lezen voor een Hollandse juf… Alize hoopt dat ze haar Nederlandse grammatica niet verleerd!

De taal is goed te volgen. Dat hebben we in de kerk gemerkt. Erg leuk om een psalm in het Zuid-Afrikaans mee te zingen!
Het spreken valt tegen! Daarom zijn we uitgenodigd bij Ilne Paalman voor een aantal avonden waarin we wat te horen krijgen over deze taal!

Wat leuk dat we zoveel reacties krijgen op onze verhalen. Dat stimuleert om te schrijven!

’n Drukkie
Lies en Lies